انار.پ نمی دانم اسمش چه بود، خودش هم انگار دلش نمی خواست اسم و رسمش در تاریخ بماند. به همین خاطر بود که وقتی به میدان آمد، در حالی که زرهی بزرگتر از قد و قامتش پوشیده و شمشیری بر کمر بسته بود که غلافش روی زمین کشیده می شد، خودش را اینگونه معرفی کرد: "امیری حسین و نعم الامیر"
هر وقت یک هیئتی برپا می کنند به نیت یکی از شهدای کربلا بر آن اسم می گذارند تا هیئتشان برکت پیدا کند: هیئت متوسلین به قمر بنی هاشم(علیه السلام)، هیئت محبین حضرت قاسم(علیه السلام)، هیئت عزاداری حضرت علی اصغر(علیه السلام) و...، ما هم پرچم هیئتمان را به نام همان نوجوان گمنام کربلا نصب می کنیم. یا علی مددی.
